Het is niet dat ik de illusie heb dat ik kan schrijven.

Sterker nog, ik weet met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat ik een hoop dingen beter kan dan dit wat door moet gaan voor schrijven. Ik vind het zelfs lastig, want ik ben de persoon die met een quasi-cynische inslag altijd roept dat iedereen met een roman bezig is.

Ik schrijf dus ook niet om het schrijven. Ik schrijf niet om de wereld iets te vertellen. Ik schrijf niet om ontdekt te worden. Ik schrijf omdat ik het leuk vind. En omdat ik toch ooit een keer dit blog heb aangemaakt, waar ik al veel te lang niets mee gedaan heb. Kijken hoe lang ik het deze keer volhoud.

Verheven willen klinken vind ik verkeerd. Maar een beestje bij zijn naam noemen moet. Daarom dit hilarische telefoongesprek met UPC.

Nancy: “Goedemiddag, u spreekt Nancy van de servicedesk. Hoe kan ik u van dienst zijn?”
S: “Hallo, u spreekt met S. Ik zou graag mijn abonnement op willen zeggen. Hoe doe ik dat?”
Nancy: “Mag ik vragen waarom u uw abonnement op wilt zeggen?”
S: “Nou, omdat ik geen televisie en internet meer wil via jullie.”
Nancy: “En waarom niet meer, als ik mag vragen?”
S: “Omdat ik geen televisie meer wil, alleen internet.”
Nancy (verontwaardigd): “Dus als ik het goed begrijp wilt u nog wel internet maar geen televisie.”
S: “Juist. En jullie hebben niet alléén internet. Dus wil ik mijn abonnement opzeggen.”
Nancy (duidelijk in de war): “Maar u wilt dus geen televisie meer?”
S: “Ja”
Nancy (iets meer in de war): “Maar hoe kijkt u dan televisie?”
S: “Nou, niet?”
Nancy (het spoor inmiddels bijster): “Maar eehh mevrouw, als ik het goed begrijp wilt u dus geen televisie meer maar wel internet.”
S: “Ja, zoals ik net ook al zei.”
Nancy (doorgedraaid): “Maar hoe kijkt u dan televisie?”
S: “Niet, zoals ik net ook al zei. En aangezien jullie alleen tv én internet samen verkopen, wil ik niet meer voor televisie betalen als ik het niet gebruik.”
Nancy (geeft het op): “Mevrouw, om eerlijk te zijn. Ik geef het op. U wilt dus géén televisie meer? Ik snap hoe u dan televisie gaat kijken. U moet maar gewoon een brief sturen naar onze klantenservice waarin u uw abonnement opzegt.”
S: “Dat kan niet nu, als ik je toch aan de lijn heb?”
Nancy (inmiddels redelijk gefrustreerd over het feit dat de vrouw aan de andere kant van de lijn maar een rare is): “Nee, mevrouw. Regels zijn regels. Het moet schriftelijk.”
S: “Ok. Dan doe ik dat.”
Nancy (haakt af en zegt kort): “Verder nog iets. Nee? Goedemiddag verder.”

Uitspanning

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken

~ Een uitspanning is van oorsprong de plaats waar rijtuigen van nieuwe paarden werden voorzien. De paarden werden uitgespannen.Omdat dit enige tijd in beslag nam, bezaten veel uitspanningen een gelegenheid om iets te nuttigen.

~ De aanduiding wordt tegenwoordig gebruikt voor plekken waar men kortere tijd verblijft, meestal tijdens een uitstapje. Veel uitspanningen hebben extra faciliteiten, zoals een speeltuin voor de kinderen. Deze speeltuinen zijn vaak uitgegroeid tot de voornaamste attractie.

het ongemakkelijkste moment van de dag

er is altijd één ongemakkelijkste moment van de dag. als je 's avonds in bed ligt, en je overziet nog eens wat er die dag allemaal is gebeurd zijn er altijd een paar hoogte-, maar in mijn geval meestal een paar dieptepunten die voorbij flitsen. niet dat ik een pessimist of chagrijn ben, maar 's nachts is het soms eenmaal niet anders. en gisteren had ik er weer één. zo'n typsich ongemakkelijkste moment van de dag. met deze keer één bijkomend voordeel. het was niet mijn moment.

ik ken het moment wel, en heb hem zelf ook al erg vaak mee moeten maken. gisteren stapte ik uit de tram, onderweg naar huis na een dag hard werken. de laatste honderd meters naar huis legde ik slenterend af, het was een lange dag. om me heen gingen de winkels dicht, het was iets na zessen. bij de wonderlijke kapper, er werken drie oude vrouwen en één jonge nicht, ging het rolluik naar beneden. met een geveinsde beleefdheid wenste iedereen elkaar het beste voor de rest van de dag. blijkbaar hadden ze het er eerder over gehad, want terwijl iedereen zijn eigen kant op ging, wenste de jonge kapper één van de oude dames "plezier met dat ene wat je gaat doen vanavond". het moet ongetwijfeld iets spannends of op zijn minst interessants zijn geweest want hij zei het op zo'n enthousiaste, bijna eufemistische toon. en ook net iets te hard. maar ze hoorde het niet. onverstoord, misschien wel door haar leeftijd, stak ze de straat over naar de tramhalte. de jongen twijfelde om haar nog iets na te roepen.

hij deed het niet, en stapte op zijn fiets. met een ongemakkelijke lach op zijn gezicht ging hij op weg naar de supermarkt of bovenwoning. niet beseffend dat hij zojuist mijn ongemakkelijkste moment van de dag heeft veroorzaakt. iets harder liep ik naar huis.

Exerpt from Californication

Radio show host: What's your latest obsession?
Hank Moody: Just the fact that people seem to be getting dumber and dumber. You know, I mean we have all this amazing technology and yet computers have turned into basically four figure wank machines. The internet was supposed to set us free, democratize us, but all it's really given us is Howard Dean's aborted candidacy and 24 hour a day access to kiddie porn. People... they don't write anymore, they blog. Instead of talking, they text, no punctuation, no grammar: LOL this and LMFAO that. You know, it just seems to me it's just a bunch of stupid people pseudo-communicating with a bunch of other stupid people at a proto-language that resembles more what cavemen used to speak than the King's English.
Radio show host: Yet you're part of the problem, I mean you're out there blogging with the best of them.
Hank Moody: Hence my self-loathing.