er is altijd één ongemakkelijkste moment van de dag. als je 's avonds in bed ligt, en je overziet nog eens wat er die dag allemaal is gebeurd zijn er altijd een paar hoogte-, maar in mijn geval meestal een paar dieptepunten die voorbij flitsen. niet dat ik een pessimist of chagrijn ben, maar 's nachts is het soms eenmaal niet anders. en gisteren had ik er weer één. zo'n typsich ongemakkelijkste moment van de dag. met deze keer één bijkomend voordeel. het was niet mijn moment.
ik ken het moment wel, en heb hem zelf ook al erg vaak mee moeten maken. gisteren stapte ik uit de tram, onderweg naar huis na een dag hard werken. de laatste honderd meters naar huis legde ik slenterend af, het was een lange dag. om me heen gingen de winkels dicht, het was iets na zessen. bij de wonderlijke kapper, er werken drie oude vrouwen en één jonge nicht, ging het rolluik naar beneden. met een geveinsde beleefdheid wenste iedereen elkaar het beste voor de rest van de dag. blijkbaar hadden ze het er eerder over gehad, want terwijl iedereen zijn eigen kant op ging, wenste de jonge kapper één van de oude dames "plezier met dat ene wat je gaat doen vanavond". het moet ongetwijfeld iets spannends of op zijn minst interessants zijn geweest want hij zei het op zo'n enthousiaste, bijna eufemistische toon. en ook net iets te hard. maar ze hoorde het niet. onverstoord, misschien wel door haar leeftijd, stak ze de straat over naar de tramhalte. de jongen twijfelde om haar nog iets na te roepen.
hij deed het niet, en stapte op zijn fiets. met een ongemakkelijke lach op zijn gezicht ging hij op weg naar de supermarkt of bovenwoning. niet beseffend dat hij zojuist mijn ongemakkelijkste moment van de dag heeft veroorzaakt. iets harder liep ik naar huis.
No comments:
Post a Comment